‘Niets is intiemer dan toegelaten te worden tot iemands verdriet’.
‘Sommige woorden zijn onmogelijk tussen ons, niet omdat we elkaar ontzien, maar omdat ze te oppervlakkig zijn (….). Daarom heb ik lang geaarzeld of ik je ‘liefste’ mocht noemen. Ik heb dat woord immers ook nooit eerder tegenover jou uitgesproken (….) ‘
‘Jouw naam gaat op in deze brief, alle woorden vormen samen jou naam. Door aan jou en over jou te schrijven geef ik je een nieuwe naam en het woord ‘liefste’ is het symbool dat niet alles kan dekken, maar eerder een plaats aanduidt waar ik je kan vinden in mijn bibliotheek’.
‘Ik vraag je om alle woorden als een jas aan te trekken en hem op te vullen met je onbeschrijfelijke aanwezigheid’.
Enkele regels uit de eerste brief van een man aan de vrouw die hij zijn ‘liefste’ noemt. De eerste brief van vijftien waarin hij hun ongewone relatie beschrijft. Een relatie waarin de tijd een cruciale rol speelt, die bestaat bij de gratie van wat niet wordt gezegd en waarin zij elkaar op de grens van leven en dood zonder schaamte ontmoeten.
Brieven aan mijn liefste, roman. (Uitgeverij Synthese, 2005). Alleen tweedehands verkijgbaar.
